Changes

Jump to navigation Jump to search
m
no edit summary
Line 53: Line 53:  
आपस्तम्बधर्मसूत्र एवं अन्य ग्रन्थों में पांचों यज्ञों का क्रम है -भूतयज्ञ, मनुष्ययज्ञ, देवयज्ञ, पितृयज्ञ एवं ब्रह्मयज्ञ(स्वाध्याय) किन्तु उनके सम्पादन के कालों के अनुसार उनका क्रम होना चाहिए ब्रह्मयज्ञ (जप आदि), देवयज्ञ, भूतयज्ञ, पितृयज्ञ एवं मनुष्ययज्ञ। हम इसी क्रम से पांचों का विवेचन करेंगे। पञ्चमहायज्ञों का विवेचन इस प्रकार है-
 
आपस्तम्बधर्मसूत्र एवं अन्य ग्रन्थों में पांचों यज्ञों का क्रम है -भूतयज्ञ, मनुष्ययज्ञ, देवयज्ञ, पितृयज्ञ एवं ब्रह्मयज्ञ(स्वाध्याय) किन्तु उनके सम्पादन के कालों के अनुसार उनका क्रम होना चाहिए ब्रह्मयज्ञ (जप आदि), देवयज्ञ, भूतयज्ञ, पितृयज्ञ एवं मनुष्ययज्ञ। हम इसी क्रम से पांचों का विवेचन करेंगे। पञ्चमहायज्ञों का विवेचन इस प्रकार है-
   −
===ब्रह्मयज्ञ===
+
==ब्रह्मयज्ञ==
 +
 
 
पाँचों महायज्ञों में ब्रह्मयज्ञ प्रथम और सर्वश्रेष्ठ है। इस यज्ञ के दो प्रमुख अंग हैं- अध्ययन और अध्यापन। वेदादि शास्त्रों के कुछ भाग का स्वाध्याय के रूप में नित्य पाठ प्रत्येक गृहस्थ का कर्तव्य कहा गया है।ब्रह्मचर्य आश्रम के पश्चात गृहस्थ ज्ञान और विद्या के उपयोग से अर्थोपार्जन करता रहे। अध्ययन परम्परा की उत्तरोत्तर वृद्धि करता रहे तथा ज्ञान कौशल के विकास में सदा कर्मशील रहकर ऋषि ऋण से मुक्त हो सके यही ब्रह्मयज्ञ का प्रमुख उद्देश्य है। इसके करनेसे स्वर्गकी प्राप्ति तो होती ही है साथ ही विविध प्रकारके अभ्युदयकी सिद्धि भी कही गयी है। सर्वप्रथम उल्लेख शतपथब्राह्मणमें और सबसे विस्तृत वर्णन तैत्तिरीय आरण्यकमें देखा जाता है।(शत०ब्राह्म०)<ref>शतपथब्राह्मण [https://sa.wikisource.org/s/elq काण्ड-११] अध्याय-५ ब्राह्मण-६ खण्ड-३/८।</ref><blockquote>ब्रह्मयज्ञस्य लक्षणमाह - यत्स्वाध्यायमधीयीतैकामप्यृचं यजु: सामं वा तद्ब्रह्मयज्ञ: संतिष्ठते - इति। स्वस्यासाधारणत्वेन पितृपितामहादिपरम्परया प्राप्ता वेदशाखा स्वाध्यायः। तत्र विद्यमानमृगादीनामन्यतममेकमपि वाक्यमधीयीतेति यत्सोऽयं ब्रह्मयज्ञः---॥(साय०भा०)<ref>तैत्तिरीय [http://www.vedamu.org/PageViewerImage.aspx?DivId=998 आरण्यक]सायणभाष्य समेतम् (पृ०१४४/१४६)।</ref></blockquote>शतपथ के अनुसार प्रतिदिन किया जानेवाला स्वाध्याय ही ब्रह्मयज्ञ कहलाता है। इस यज्ञके माध्यमसे देवताओंको दूध-घी-सोम आदि अर्पित किये जाते हैं। प्रतिफलमें देवता प्रसन्न होकर उन्हें सुरक्षा, सम्पत्ति, दीर्घ आयु, दीप्ति- तेज, यश, बीज, सत्त्व, आध्यात्मिक उच्चता तथा सभी प्रकारके मंगलमय पदार्थ प्रदान करते हैं। साथ ही इनके पितरोंको घी एवं मधुकी धारासे सन्तुष्ट करते हैं। यहाँतक कि स्वाध्याय करनेवालेको लोकमें त्रिगुण फल प्राप्त होते हैं। ब्रह्मयज्ञ से लाभ -
 
पाँचों महायज्ञों में ब्रह्मयज्ञ प्रथम और सर्वश्रेष्ठ है। इस यज्ञ के दो प्रमुख अंग हैं- अध्ययन और अध्यापन। वेदादि शास्त्रों के कुछ भाग का स्वाध्याय के रूप में नित्य पाठ प्रत्येक गृहस्थ का कर्तव्य कहा गया है।ब्रह्मचर्य आश्रम के पश्चात गृहस्थ ज्ञान और विद्या के उपयोग से अर्थोपार्जन करता रहे। अध्ययन परम्परा की उत्तरोत्तर वृद्धि करता रहे तथा ज्ञान कौशल के विकास में सदा कर्मशील रहकर ऋषि ऋण से मुक्त हो सके यही ब्रह्मयज्ञ का प्रमुख उद्देश्य है। इसके करनेसे स्वर्गकी प्राप्ति तो होती ही है साथ ही विविध प्रकारके अभ्युदयकी सिद्धि भी कही गयी है। सर्वप्रथम उल्लेख शतपथब्राह्मणमें और सबसे विस्तृत वर्णन तैत्तिरीय आरण्यकमें देखा जाता है।(शत०ब्राह्म०)<ref>शतपथब्राह्मण [https://sa.wikisource.org/s/elq काण्ड-११] अध्याय-५ ब्राह्मण-६ खण्ड-३/८।</ref><blockquote>ब्रह्मयज्ञस्य लक्षणमाह - यत्स्वाध्यायमधीयीतैकामप्यृचं यजु: सामं वा तद्ब्रह्मयज्ञ: संतिष्ठते - इति। स्वस्यासाधारणत्वेन पितृपितामहादिपरम्परया प्राप्ता वेदशाखा स्वाध्यायः। तत्र विद्यमानमृगादीनामन्यतममेकमपि वाक्यमधीयीतेति यत्सोऽयं ब्रह्मयज्ञः---॥(साय०भा०)<ref>तैत्तिरीय [http://www.vedamu.org/PageViewerImage.aspx?DivId=998 आरण्यक]सायणभाष्य समेतम् (पृ०१४४/१४६)।</ref></blockquote>शतपथ के अनुसार प्रतिदिन किया जानेवाला स्वाध्याय ही ब्रह्मयज्ञ कहलाता है। इस यज्ञके माध्यमसे देवताओंको दूध-घी-सोम आदि अर्पित किये जाते हैं। प्रतिफलमें देवता प्रसन्न होकर उन्हें सुरक्षा, सम्पत्ति, दीर्घ आयु, दीप्ति- तेज, यश, बीज, सत्त्व, आध्यात्मिक उच्चता तथा सभी प्रकारके मंगलमय पदार्थ प्रदान करते हैं। साथ ही इनके पितरोंको घी एवं मधुकी धारासे सन्तुष्ट करते हैं। यहाँतक कि स्वाध्याय करनेवालेको लोकमें त्रिगुण फल प्राप्त होते हैं। ब्रह्मयज्ञ से लाभ -
   Line 64: Line 65:     
स्वाध्याय-ग्रन्थोंमें यद्यपि चारों वेद-ब्राह्मण-कल्प-पुराण आदि लिये जाते हैं  परंतु यह भी कहा गया है कि मनोयोगपूर्वक जितना ही स्वाध्याय किया जा सके करना चाहिये। ब्रह्मयज्ञ में वेदादि सच्छास्त्रों का स्वाध्याय होने से विद्या तथा ज्ञान प्राप्त होता है परमात्मा से आध्यात्मिक संबंध दृढ़ होता है और ऋषि ऋण से छुटकारा मिल जाता है। कर्तव्याकर्त्तव्य सम्बन्धी निर्णय के साथ साथ इहलोक और परलोक के लिए कल्याणमय निष्कण्टक पथ का अनुसन्धान हो जाता है और सदाचार की वृद्धि होती है । ज्ञानवृद्धि के कारण तेज तथा ओज की भी वृद्धि होती है।
 
स्वाध्याय-ग्रन्थोंमें यद्यपि चारों वेद-ब्राह्मण-कल्प-पुराण आदि लिये जाते हैं  परंतु यह भी कहा गया है कि मनोयोगपूर्वक जितना ही स्वाध्याय किया जा सके करना चाहिये। ब्रह्मयज्ञ में वेदादि सच्छास्त्रों का स्वाध्याय होने से विद्या तथा ज्ञान प्राप्त होता है परमात्मा से आध्यात्मिक संबंध दृढ़ होता है और ऋषि ऋण से छुटकारा मिल जाता है। कर्तव्याकर्त्तव्य सम्बन्धी निर्णय के साथ साथ इहलोक और परलोक के लिए कल्याणमय निष्कण्टक पथ का अनुसन्धान हो जाता है और सदाचार की वृद्धि होती है । ज्ञानवृद्धि के कारण तेज तथा ओज की भी वृद्धि होती है।
===देवयज्ञ===
+
==देवयज्ञ==
 +
 
    
तैत्तिरीय आरण्यक में देवयज्ञ का लक्षण इस प्रकार किया गया है-<blockquote>तत्र देवयज्ञस्य लक्षणमाह - यदग्नौ जुहोत्यपि समिधं तद्देवयज्ञ: संतिष्ठते - इति ॥ पुरोडाशादिहविर्मुख्यं तदलाभे समिधमप्यग्नौ देवानुद्दिशञ्जुहोतीति यत्सोऽयं देवयज्ञः॥(साय०भा०)<ref name=":0">तैत्तिरीय [http://www.vedamu.org/PageViewerImage.aspx?DivId=998 आरण्यक] सायणभाष्य समेतम् (पृ०१४४/१४६)।</ref></blockquote>गृह्यसूत्र एवं धर्मसूत्रोंके अनुसार विभिन्न देवताओंके लिये यह यज्ञ किया जाता है। जिन देवताओंके निमित्त यह यज्ञ सम्पादित होता है उन देवताओं के ग्रन्थों में अलग-अलग नाम दिये गये हैं। परंतु जो नाम मुख्य हैं वह इस प्रकार हैं-
 
तैत्तिरीय आरण्यक में देवयज्ञ का लक्षण इस प्रकार किया गया है-<blockquote>तत्र देवयज्ञस्य लक्षणमाह - यदग्नौ जुहोत्यपि समिधं तद्देवयज्ञ: संतिष्ठते - इति ॥ पुरोडाशादिहविर्मुख्यं तदलाभे समिधमप्यग्नौ देवानुद्दिशञ्जुहोतीति यत्सोऽयं देवयज्ञः॥(साय०भा०)<ref name=":0">तैत्तिरीय [http://www.vedamu.org/PageViewerImage.aspx?DivId=998 आरण्यक] सायणभाष्य समेतम् (पृ०१४४/१४६)।</ref></blockquote>गृह्यसूत्र एवं धर्मसूत्रोंके अनुसार विभिन्न देवताओंके लिये यह यज्ञ किया जाता है। जिन देवताओंके निमित्त यह यज्ञ सम्पादित होता है उन देवताओं के ग्रन्थों में अलग-अलग नाम दिये गये हैं। परंतु जो नाम मुख्य हैं वह इस प्रकार हैं-
Line 74: Line 76:  
देवयज्ञ में हवन का विधान किया है। हवन से केवल वायु ही शुद्ध नहीं होता दैवी जगत् से मन्त्रों द्वारा सम्बन्ध भी होता है और वे देवगण उससे तृप्त होकर बिना मांगे ही जीवों को इष्ट फल प्रदान करते हैं। इस सम्बन्ध में गीता जी में बतलाया गया है-<blockquote>देवान्भावयतानेन ते देवा भावयन्तु वः । परस्परं भावयन्तः श्रेयः परमवाप्स्यथ ॥(श्रीमद्भग्वद्गीता ३-११)<ref>श्री मद्भग्वद्गीता(३ । ११)।[https://sa.wikisource.org/s/3u]</ref> </blockquote>यज्ञ के द्वारा तुम लोग देवताओं की उन्नति करो और वे तुम्हारी उन्नति करेंगे इस प्रकार परस्पर उन्नति करते हुए परम कल्याण को प्राप्त होंगे।इसके अतिरिक्त अग्निपुराण में बतलाया गया है कि -<blockquote>अग्नौ प्रास्ताहुतिः सम्यगादित्यमुपतिष्ठते । आदित्याज्जायते वृष्टिर्वृष्टेरन्नन्ततः प्रजाः ॥(अग्निपुराण २१६-११)<ref>अग्निपुराण [https://sa.wikisource.org/s/124z अध्याय-२१६] श्लोक-११।</ref></blockquote>अग्नि में डाली हुई आहुति सूर्य को प्राप्त होती है। सूर्य से वृष्टि होती है और वृष्टि से अन्न एवं अन्न से प्रजा होती है। गीता जी में भी उल्लेख प्राप्त होता है-<blockquote>अन्नाद् भवन्ति भूतानि पर्जन्यादन्नसम्भवः । यज्ञाद् भवति पर्जन्यो यज्ञः कर्मसमुद्भवः ॥(श्रीमद्भग्वद्गीता ३-१४)<ref>श्रीमद्भगवद्गीता [https://sa.wikisource.org/s/3u अध्याय-३] श्लोक-१४।</ref></blockquote>अर्थात् अन्न से प्राणी उत्पन्न होते हैं अन्न वर्षा से उत्पन्न होता है वर्षा यज्ञ से होती है और यज्ञ कर्म से होता है। इस प्रकार देवयज्ञरूपी नित्य कर्म में सम्पूर्ण प्राणियों का व्यापक हित निहित है।
 
देवयज्ञ में हवन का विधान किया है। हवन से केवल वायु ही शुद्ध नहीं होता दैवी जगत् से मन्त्रों द्वारा सम्बन्ध भी होता है और वे देवगण उससे तृप्त होकर बिना मांगे ही जीवों को इष्ट फल प्रदान करते हैं। इस सम्बन्ध में गीता जी में बतलाया गया है-<blockquote>देवान्भावयतानेन ते देवा भावयन्तु वः । परस्परं भावयन्तः श्रेयः परमवाप्स्यथ ॥(श्रीमद्भग्वद्गीता ३-११)<ref>श्री मद्भग्वद्गीता(३ । ११)।[https://sa.wikisource.org/s/3u]</ref> </blockquote>यज्ञ के द्वारा तुम लोग देवताओं की उन्नति करो और वे तुम्हारी उन्नति करेंगे इस प्रकार परस्पर उन्नति करते हुए परम कल्याण को प्राप्त होंगे।इसके अतिरिक्त अग्निपुराण में बतलाया गया है कि -<blockquote>अग्नौ प्रास्ताहुतिः सम्यगादित्यमुपतिष्ठते । आदित्याज्जायते वृष्टिर्वृष्टेरन्नन्ततः प्रजाः ॥(अग्निपुराण २१६-११)<ref>अग्निपुराण [https://sa.wikisource.org/s/124z अध्याय-२१६] श्लोक-११।</ref></blockquote>अग्नि में डाली हुई आहुति सूर्य को प्राप्त होती है। सूर्य से वृष्टि होती है और वृष्टि से अन्न एवं अन्न से प्रजा होती है। गीता जी में भी उल्लेख प्राप्त होता है-<blockquote>अन्नाद् भवन्ति भूतानि पर्जन्यादन्नसम्भवः । यज्ञाद् भवति पर्जन्यो यज्ञः कर्मसमुद्भवः ॥(श्रीमद्भग्वद्गीता ३-१४)<ref>श्रीमद्भगवद्गीता [https://sa.wikisource.org/s/3u अध्याय-३] श्लोक-१४।</ref></blockquote>अर्थात् अन्न से प्राणी उत्पन्न होते हैं अन्न वर्षा से उत्पन्न होता है वर्षा यज्ञ से होती है और यज्ञ कर्म से होता है। इस प्रकार देवयज्ञरूपी नित्य कर्म में सम्पूर्ण प्राणियों का व्यापक हित निहित है।
   −
===भूतयज्ञ===
+
==भूतयज्ञ==
 
<blockquote>भूतयज्ञस्य लक्षणमाह - यद्भूतेभ्यो बलिँ्हरति तद्भूतयज्ञ: संतिष्ठते -इति
 
<blockquote>भूतयज्ञस्य लक्षणमाह - यद्भूतेभ्यो बलिँ्हरति तद्भूतयज्ञ: संतिष्ठते -इति
   Line 81: Line 83:  
कृमि, कीट, पतङ्ग, पशु और पक्षी आदि की सेवाको भूतयज्ञ कहते हैं।ईश्वररचित सृष्टि के किसी भी अङ्ग की उपेक्षा कभी नहीं की जा सकती, क्योंकि सृष्टि के सिर्फ एक ही अङ्ग की सहायता से समस्त अङ्गों की सहायता समझी जाती है, अतः भूतयज्ञ भी परम धर्म है।प्रत्येक प्राणी अपने सुख के लिये अनेक भूतों ( जीवों) को प्रतिदिन क्लेश देता है, क्योंकि ऐसा हुए बिना क्षणमात्र भी शरीरयात्रा नहीं चल सकती।प्रत्येक मनुष्यके श्वास-प्रश्वास, भोजन-प्राशन, विहार-सञ्चार आदि में अगणित जीवों की हिंसा होती है। निरामिष भोजन करनेवाले लोगों के भोजन के समय भी अगणित जीवों का प्राण-वियोग होता है, आमिषभोजियों की तो कथा ही क्या है ? अतः भूतों (जीवों) से उऋण होने के लिये भूतयज्ञ करना आवश्यक है। भूतयज्ञसे कृमि, कीट, पशु, पक्षी आदिकी तृप्ति होती है।  
 
कृमि, कीट, पतङ्ग, पशु और पक्षी आदि की सेवाको भूतयज्ञ कहते हैं।ईश्वररचित सृष्टि के किसी भी अङ्ग की उपेक्षा कभी नहीं की जा सकती, क्योंकि सृष्टि के सिर्फ एक ही अङ्ग की सहायता से समस्त अङ्गों की सहायता समझी जाती है, अतः भूतयज्ञ भी परम धर्म है।प्रत्येक प्राणी अपने सुख के लिये अनेक भूतों ( जीवों) को प्रतिदिन क्लेश देता है, क्योंकि ऐसा हुए बिना क्षणमात्र भी शरीरयात्रा नहीं चल सकती।प्रत्येक मनुष्यके श्वास-प्रश्वास, भोजन-प्राशन, विहार-सञ्चार आदि में अगणित जीवों की हिंसा होती है। निरामिष भोजन करनेवाले लोगों के भोजन के समय भी अगणित जीवों का प्राण-वियोग होता है, आमिषभोजियों की तो कथा ही क्या है ? अतः भूतों (जीवों) से उऋण होने के लिये भूतयज्ञ करना आवश्यक है। भूतयज्ञसे कृमि, कीट, पशु, पक्षी आदिकी तृप्ति होती है।  
   −
===पितृयज्ञ===
+
==पितृयज्ञ==
 +
 
    
पितृयज्ञ का लक्षण करते हुए तैत्तिरीय आरण्यक में कहा गया है-<blockquote>पितृयज्ञस्य लक्षणमाह - यत्पितृभ्यः स्वधा करोत्यप्यपस्तत्पितृयज्ञः संतिष्ठते-इति ।
 
पितृयज्ञ का लक्षण करते हुए तैत्तिरीय आरण्यक में कहा गया है-<blockquote>पितृयज्ञस्य लक्षणमाह - यत्पितृभ्यः स्वधा करोत्यप्यपस्तत्पितृयज्ञः संतिष्ठते-इति ।
Line 88: Line 91:     
नरकेषु समस्तेषु यातनासु च ये स्थिताः । तेषामाप्यायनायैतद्दीयते सलिलं मया ॥(नित्यक०पूजा०पृ०९८/९९)<ref>पं० लालबिहारी मिश्र , '''नित्यकर्म पूजाप्रकाश''', गीताप्रेस गोरखपुर।</ref></blockquote>अर्थात् ब्रह्मलोक से लेकर देवता, ऋषि, पितर, मनुष्य तथा पिता, माता और मातामहादि पितरों की समस्त नरकों में जितने भी यातनाभोगी जीव हैं उनके उद्धार के लिए मैं यह जल प्रदान करता हूं। इससे पितृ जगत् से सम्बन्ध होता है ।अर्यमादि नित्य पितरों की तथा परलोकगामी नैमित्तिक पितरों की पिण्डप्रदानादि से किये जानेवाले सेवारूप यज्ञको पितृयज्ञ कहते हैं।<blockquote>देवेभ्यश्च हुतादनाच्छेषाद् भूतबलि हरेत् । अन्नं भूमौ श्वचाण्डालवायसेभ्यश्च निःक्षिपेत् ॥(याज्ञ०स्मृ०१-१०३)<ref>याज्ञवल्क्य स्मृति [https://sa.wikisource.org/s/56f अध्याय- १] श्लोक-१०३।</ref> </blockquote>देवयज्ञसे बचे हुए अन्नको जीवों के लिये भूमि पर डाल देना चाहिये और वह अन्न पशु, पक्षी एवं गौ आदिको देना चाहिये  
 
नरकेषु समस्तेषु यातनासु च ये स्थिताः । तेषामाप्यायनायैतद्दीयते सलिलं मया ॥(नित्यक०पूजा०पृ०९८/९९)<ref>पं० लालबिहारी मिश्र , '''नित्यकर्म पूजाप्रकाश''', गीताप्रेस गोरखपुर।</ref></blockquote>अर्थात् ब्रह्मलोक से लेकर देवता, ऋषि, पितर, मनुष्य तथा पिता, माता और मातामहादि पितरों की समस्त नरकों में जितने भी यातनाभोगी जीव हैं उनके उद्धार के लिए मैं यह जल प्रदान करता हूं। इससे पितृ जगत् से सम्बन्ध होता है ।अर्यमादि नित्य पितरों की तथा परलोकगामी नैमित्तिक पितरों की पिण्डप्रदानादि से किये जानेवाले सेवारूप यज्ञको पितृयज्ञ कहते हैं।<blockquote>देवेभ्यश्च हुतादनाच्छेषाद् भूतबलि हरेत् । अन्नं भूमौ श्वचाण्डालवायसेभ्यश्च निःक्षिपेत् ॥(याज्ञ०स्मृ०१-१०३)<ref>याज्ञवल्क्य स्मृति [https://sa.wikisource.org/s/56f अध्याय- १] श्लोक-१०३।</ref> </blockquote>देवयज्ञसे बचे हुए अन्नको जीवों के लिये भूमि पर डाल देना चाहिये और वह अन्न पशु, पक्षी एवं गौ आदिको देना चाहिये  
===नृयज्ञ===
+
==नृयज्ञ==
 +
 
    
मनुष्य(नृ) यज्ञ का लक्षण करते हुए तैत्तिरीय आरण्यक में कहा गया है-<blockquote>मनुष्ययज्ञस्य लक्षणमाह - यद्ब्राह्मणेभ्योऽन्नं ददाति तन्मनुष्ययज्ञ: संतिष्ठते -इति।(साय०भा०)<ref>तैत्तिरीय [http://www.vedamu.org/PageViewerImage.aspx?DivId=998 आरण्यक] सायणभाष्य समेतम् (पृ०१४४/१४६)।</ref></blockquote>मनुष्ययज्ञ अतिथि सेवा रूप है। अतिथि सेवा करने का बड़ा ही महत्त्व कहा गया है। जिसके आने की कोई तिथि निश्चित न हो वह अतिथि कहा जाता है।यदि कोई अतिथि किसी के घर से असन्तुष्ट होकर जाता है तो उसका सब संचित पुण्य नष्ट हो जाता है।पूरयति सर्वमिति पुरुषः-सभी प्राणियोंके पोषक होने के कारण पुरुष शब्दकी सार्थकता कही गयी है।<blockquote>आशाप्रतीक्षे संगतं सूनृतां चेष्टापूर्ते पुत्रपशूश्च सर्वान् । एतद् वृडते पुरुषस्याल्पमेधसो यस्यानश्नन् वसति ब्राह्मणो गृहे ॥(कठो०१।१८)<ref>कठोपनिषद् [https://sa.wikisource.org/s/a8a अध्याय-१] प्रथमवल्ली-१ श्लोक-८।</ref></blockquote>जिसके घर में ब्राह्मण या अतिथि विना भोजन किये रहता है, उस पुरुष की आशा, प्रतीक्षा, संगत एवं प्रिय वाणी से प्राप्त होने वाले समस्त चेष्टापूर्तफल तथा पुत्र, पशु आदि नष्ट हो जाते हैं।
 
मनुष्य(नृ) यज्ञ का लक्षण करते हुए तैत्तिरीय आरण्यक में कहा गया है-<blockquote>मनुष्ययज्ञस्य लक्षणमाह - यद्ब्राह्मणेभ्योऽन्नं ददाति तन्मनुष्ययज्ञ: संतिष्ठते -इति।(साय०भा०)<ref>तैत्तिरीय [http://www.vedamu.org/PageViewerImage.aspx?DivId=998 आरण्यक] सायणभाष्य समेतम् (पृ०१४४/१४६)।</ref></blockquote>मनुष्ययज्ञ अतिथि सेवा रूप है। अतिथि सेवा करने का बड़ा ही महत्त्व कहा गया है। जिसके आने की कोई तिथि निश्चित न हो वह अतिथि कहा जाता है।यदि कोई अतिथि किसी के घर से असन्तुष्ट होकर जाता है तो उसका सब संचित पुण्य नष्ट हो जाता है।पूरयति सर्वमिति पुरुषः-सभी प्राणियोंके पोषक होने के कारण पुरुष शब्दकी सार्थकता कही गयी है।<blockquote>आशाप्रतीक्षे संगतं सूनृतां चेष्टापूर्ते पुत्रपशूश्च सर्वान् । एतद् वृडते पुरुषस्याल्पमेधसो यस्यानश्नन् वसति ब्राह्मणो गृहे ॥(कठो०१।१८)<ref>कठोपनिषद् [https://sa.wikisource.org/s/a8a अध्याय-१] प्रथमवल्ली-१ श्लोक-८।</ref></blockquote>जिसके घर में ब्राह्मण या अतिथि विना भोजन किये रहता है, उस पुरुष की आशा, प्रतीक्षा, संगत एवं प्रिय वाणी से प्राप्त होने वाले समस्त चेष्टापूर्तफल तथा पुत्र, पशु आदि नष्ट हो जाते हैं।
  −
== उद्धरण ==
      
== उद्धरण॥ References ==
 
== उद्धरण॥ References ==
 
[[Category:हिंदी भाषा के लेख]]
 
[[Category:हिंदी भाषा के लेख]]
 
<references />
 
<references />
725

edits

Navigation menu