Daivasura Sampad Vibhaga Yoga (दैवासुरसम्पद्विभागयोगः)

Daivasura Sampad Vibhaga Yoga (Samskrit: दैवासुरसम्पद्विभागयोगः) is the title given to the sixteenth chapter of the Bhagavad Gita. This chapter brings about the intimate connection between ethics and spirituality, between a life of virtue and God-realisation and liberation.

परिचयः ॥ Introduction

This discourse is important and very instructive to all persons who wish to attain happiness, prosperity and blessedness, and to seekers in particular, who wish to attain success in their spiritual life. Lord Krishna brings out quite clearly and unmistakably here the intimate connection between ethics and spirituality, between a life of virtue and God-realisation and liberation. Listing two sets of qualities of opposite kinds, the Lord classifies them as divine and demoniacal (undivine), and urges us to eradicate the latter and cultivate the divine qualities.

What kind of nature should one develop? What conduct must one follow? What way should one live and act if one must attain God and obtain divine bliss? These questions are answered with perfect clarity and very definitely. The pure divine qualities are conducive to peace and liberation and the undivine qualities lead to bondage. Purity, good conduct and truth are indispensable to spiritual progress and even to an honourable life here.

Devoid of purity, good conduct and truth, and having no faith in God or a higher Reality beyond this visible world, man degenerates into a two-legged beast of ugly character and cruel actions, and sinks into darkness. Such a person becomes his own enemy and the destroyer of the happiness of others as well as his own. Caught in countless desires and cravings, a slave of sensual enjoyments and beset by a thousand cares, his life ultimately ends in misery and degradation. Haughtiness, arrogance and egoism lead to this dire fate. Therefore, a wise person, desiring success, must eradicate vice and cultivate virtue.

In this world three gates lead to hell—the gates of passion, anger and greed. Released from these three qualities one can succeed in attaining salvation and reaching the highest goal, namely God. Thus the sacred scriptures teach wisely the right path of pure, virtuous living. One should therefore follow the injunctions of the sacred scriptures that wish his welfare and be guided in his actions by their noble teachings.

Verses

ॐ श्रीपरमात्मने नमः अथ षोडशोऽध्यायः

श्रीभगवानुवाच 

अभयं सत्त्वसंशुद्धिर्ज्ञानयोगव्यवस्थितिः । दानं दमश्च यज्ञश्च स्वाध्यायस्तप आर्जवम् ॥१६- १॥

अहिंसा सत्यमक्रोधस्त्यागः शान्तिरपैशुनम् । दया भूतेष्वलोलुप्त्वं मार्दवं ह्रीरचापलम् ॥१६- २॥

तेजः क्षमा धृतिः शौचमद्रोहो नातिमानिता । भवन्ति संपदं दैवीमभिजातस्य भारत ॥१६- ३॥

दम्भो दर्पोऽभिमानश्च क्रोधः पारुष्यमेव च । अज्ञानं चाभिजातस्य पार्थ संपदमासुरीम् ॥१६- ४॥

दैवी संपद्विमोक्षाय निबन्धायासुरी मता । मा शुचः संपदं दैवीमभिजातोऽसि पाण्डव ॥१६- ५॥

द्वौ भूतसर्गौ लोकेऽस्मिन्दैव आसुर एव च । दैवो विस्तरशः प्रोक्त आसुरं पार्थ मे शृणु ॥१६- ६॥

प्रवृत्तिं च निवृत्तिं च जना न विदुरासुराः । न शौचं नापि चाचारो न सत्यं तेषु विद्यते ॥१६- ७॥

असत्यमप्रतिष्ठं ते जगदाहुरनीश्वरम् । अपरस्परसंभूतं किमन्यत्कामहैतुकम् ॥१६- ८॥

एतां दृष्टिमवष्टभ्य नष्टात्मानोऽल्पबुद्धयः । प्रभवन्त्युग्रकर्माणः क्षयाय जगतोऽहिताः ॥१६- ९॥

काममाश्रित्य दुष्पूरं दम्भमानमदान्विताः । मोहाद्‌गृहीत्वासद्ग्राहान्प्रवर्तन्तेऽशुचिव्रताः ॥१६- १०॥

चिन्तामपरिमेयां च प्रलयान्तामुपाश्रिताः । कामोपभोगपरमा एतावदिति निश्चिताः ॥१६- ११॥

आशापाशशतैर्बद्धाः कामक्रोधपरायणाः । ईहन्ते कामभोगार्थमन्यायेनार्थसञ्चयान् ॥१६- १२॥

इदमद्य मया लब्धमिमं प्राप्स्ये मनोरथम् । इदमस्तीदमपि मे भविष्यति पुनर्धनम् ॥१६- १३॥

असौ मया हतः शत्रुर्हनिष्ये चापरानपि । ईश्वरोऽहमहं भोगी सिद्धोऽहं बलवान्सुखी ॥१६- १४॥

आढ्योऽभिजनवानस्मि कोऽन्योऽस्ति सदृशो मया । यक्ष्ये दास्यामि मोदिष्य इत्यज्ञानविमोहिताः ॥१६- १५॥

अनेकचित्तविभ्रान्ता मोहजालसमावृताः । प्रसक्ताः कामभोगेषु पतन्ति नरकेऽशुचौ ॥१६- १६॥

आत्मसंभाविताः स्तब्धा धनमानमदान्विताः । यजन्ते नामयज्ञैस्ते दम्भेनाविधिपूर्वकम् ॥१६- १७॥

अहंकारं बलं दर्पं कामं क्रोधं च संश्रिताः । मामात्मपरदेहेषु प्रद्विषन्तोऽभ्यसूयकाः ॥१६- १८॥

तानहं द्विषतः क्रुरान्संसारेषु नराधमान् । क्षिपाम्यजस्रमशुभानासुरीष्वेव योनिषु ॥१६- १९॥

आसुरीं योनिमापन्ना मूढा जन्मनि जन्मनि । मामप्राप्यैव कौन्तेय ततो यान्त्यधमां गतिम् ॥१६- २०॥

त्रिविधं नरकस्येदं द्वारं नाशनमात्मनः । कामः क्रोधस्तथा लोभस्तस्मादेतत्त्रयं त्यजेत् ॥१६- २१॥

एतैर्विमुक्तः कौन्तेय तमोद्वारैस्त्रिभिर्नरः । आचरत्यात्मनः श्रेयस्ततो याति परां गतिम् ॥१६- २२॥

यः शास्त्रविधिमुत्सृज्य वर्तते कामकारतः । न स सिद्धिमवाप्नोति न सुखं न परां गतिम् ॥१६- २३॥

तस्माच्छास्त्रं प्रमाणं ते कार्याकार्यव्यवस्थितौ । ज्ञात्वा शास्त्रविधानोक्तं कर्म कर्तुमिहार्हसि ॥१६- २४॥

ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे श्रीकृष्णार्जुनसंवादे दैवासुरसंपद्विभागयोगो नाम षोडशोऽध्यायः ॥१६॥